ചങ്ങാതീ.......ഇത് ഉഷ്ണകാലം
കൊടിയ വിരഹത്തിന്‍ കാലം
കതിരു കരിയും കാലം
കടലുവറ്റും കാലം
കരളു നുറുങ്ങും കാലം.
കാലം കഴുകനായി
കരളു കൊത്തി വലിക്കവേ
പിടയുന്ന ചേതനയില്‍
പ്രൊമിത്യൂസാകുന്നു നമ്മള്‍ .
കൂട്ടരേ........ഇത് വരളിച്ചയാല്‍
വിണ്ടുകീറിയ വേനല്‍ക്കാലം
കരിമ്പൂച്ചകള്‍ കാവലാള്‍ .
വാക്കുകള്‍ തീപിടിക്കവേ
വാള്‍മുനയില്‍ ഹൃദയങ്ങള്‍ നുറുങ്ങുന്നു.
ഇന്ന്
ഈ വേനലിന്‍ വറുതിയില്‍
നമ്മള്‍ പിടയുമ്പോള്‍
അകലേ
സൂര്യകാന്തിപ്പാടങ്ങളില്‍
വേനല്മഴ പൊഴിയുകയാവാം.
ഇവിടെ മേഘങ്ങള്‍ സൂര്യന്
കണ്ണെഴുതാത്തതെന്താണ്......?!!!!!
ശരീരത്തിന് ആഹാരമെന്നപോലെ..... മനസ്സിനു കവിത.......
സുഭദ്ര. സി.എന്‍.എന്‍.ഹൈസ്ക്കൂള്‍,ചേര്‍പ്പ്‌,തൃശൂര്‍
0 comments:
Post a Comment